Geschiedenis Osteopathie

Wanneer we de geschiedenis van osteopathie induiken, begint ons verhaal natuurlijk bij de grondlegger. De Amerikaanse arts Andrew T. Still is de grondlegger van osteopathie. Hij was een arts, chirurg, auteur en uitvinder. Hij meende dat bij veel ziekten de oorspronkelijke oorzaak te vinden was in het mobiliteitsverlies van beenderen of gewrichten. Still onderzocht aloude handgrepen (o.a. van de Amerikaanse indianen) en rangschikte deze systematisch. Still was er van overtuigd dat wanneer weefsel beweeglijkheid verliest, dit nadelige effecten op de gezondheid heeft. Naast het in kaart brengen van aloude handgrepen ontwikkelde hij zelf ook methoden om met zijn handen minder beweeglijke weefsels op te sporen en om de beweeglijkheid ervan te herstellen. Hij heeft hierbij veel onderzoek gedaan naar anatomie waarbij hij het principe hanteerde dat juist een gedetailleerde kennis van de anatomie tot meer inzicht zou leiden van het totale functioneren en disfunctioneren. Op 2 juni 1874 gaf hij zijn methode de naam osteopathie.

Still was een van de oprichters van de Baker University, de oudste vierjaars college in de staat Kansas. Hij was ook de oprichter van de American School of Osteopathy (nu de AT Still University) , ’s werelds eerste osteopathische school in Kirksville, Missouri.

Stills onderzoek -en therapeutische toepassingen werden door Dr. William G. Sutherland D.O. in de jaren ’30 verder onderzocht en verbreed naar het craniosacrale gebied. Binnen de craniosacrale osteopathie wordt de dynamiek van het craniosacrale stelsel onderzocht en indien nodig behandeld. Het craniosacrale stelsel wordt gevormd door de schedel, de wervelkolom, het heiligbeen en het weefsel wat binnen deze structuren ligt.

Osteopathie in Amerika

In Amerika is osteopathie volledig erkend als gereguleerd beroep. Ongeveer 74.000 osteopaten werken als Doctor of Osteopathie (D.O.) en er zijn ziekenhuizen die louter osteopathisch behandelen. De osteopathie is in Amerika echter voornamelijk op het bewegingsapparaat gericht en de behandelmethoden hebben daarom overeenkomsten met technieken die binnen de chiropractie worden toegepast. Tegenwoordig zijn er in Amerika 31 universiteiten waar osteopathie onderwezen wordt. 

Geschiedenis osteopathie in Europa

In Europa heeft de osteopathie via Engeland en Frankrijk in de jaren ’50 vaste voet aan de grond gekregen. Naast de toevoeging van craniosacrale technieken aan de osteopathie door Sutherland, zijn in de jaren ’70 ook onderzoeks -en behandelmethoden van het viscerale stelsel (organen) ontwikkeld en opgenomen binnen de osteopathie zoals deze in Europa beoefend wordt. De Franse osteopaat J.P. Barral en dr. Weisschenk hebben hier een prominente rol in gespeeld.
Via Engeland en Frankrijk heeft de Osteopathie ook Nederland bereikt. Inmiddels zijn er ruim 700 geregistreerde osteopaten aan het werk in Nederland en is het een snel groeiend beroep binnen de gezondheidszorg. Het gros van deze osteopaten heeft de opleiding tot osteopaat gevolgd in één van de opleidingscentra in Nederland: College Sutherland in Amsterdam en de International Academy of Osteopathy in Zeist.